Sunday, January 31, 2010
Saturday, January 30, 2010
Friday, January 29, 2010
Abandon Sermon
စြန္႔လႊတ္ျခင္းတရား
§ တစ္ခုခု-တစ္ေယာက္ေယာက္ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္-တစ္ေနရာရာဆိုတဲ့ ျပဳလုပ္ထားတဲ့စိတ္၊ စြဲေနတဲ့စိတ္ကို စြန္႔ရမယ္။ ကာယကံ၊ ၀စီကံ၊ မေနာကံမွာ မေနာကံကစၿပီး စိတ္လက္နက္ခ်ရမယ္။ စြန္႔ရမယ္။ ကိုယ့္ရဲ႕စိတ္က လက္နက္ကိုင္ ထားတဲ့စိတ္၊ အ၀ိဇၨာတဏွာဆိုတဲ့ လက္နက္ႀကီးကိုင္ထားတာ။
§ စြန္႔တဲ့ဘက္မွာ ရဲရင့္ရမယ္၊ သတ္ရဲျဖတ္ရဲတယ္ဆိုရင္ ျပဳလုပ္တဲ့ဘက္မွာ ရဲရင့္တာ၊ ဘာမွမဟုတ္ဘူး၊ တတ္တဲ့ ပညာကို စြန္႔ခုိင္းတာ၊ စိတ္ကုိဘာသတၱိမွ သြင္းခုိင္းတာမဟုတ္ဘူး၊ သြင္းထားတဲ့သတၱိေတြကို ျပန္ဖ်က္ခိုင္းေနတာ၊ အရက္ျဖတ္၊ ေဆးလိပ္ျဖတ္၊ ကြမ္းျဖတ္သလို ေန႔စဥ္သံုးေနတဲ့ အတၱစိတ္ကို ျဖတ္ခိုင္းေနတာ၊ မေနာကံကို စြန္႔ခိုင္း တာ၊ ဒါဆုိ ကာယကံ ၀စီကံကလြတ္ၿပီ၊ လုပ္နည္းသင္ေနတာမဟုတ္ဘူး၊ စြန္႔နည္းသင္ေနတာ၊ စြန္႔လႊတ္ျခင္းက တေၾကာင္းတည္းေသာ မဂၢင္လမ္းျဖစ္တယ္။
§ အေသခံရဲသြားရင္ ေသရမွာမေၾကာက္ပါဘူး၊ အေသမခံရဲလို႔ ေသရမွာေၾကာက္ေနတာ၊ မစြန္႔ဘူးေသးလို႔ စြန္႔ရမွာ ေၾကာက္ေနတာ၊ စြန္႔ဘူးၿပီးသြားရင္ စြန္႔ရတာမွန္တယ္ဆုိတာ သိလာလိမ့္မယ္။
§ စိတ္-ေစတသိက္-႐ုပ္-နိဗၺာန္ဆိုတာ ပရမတ္အစစ္ပါ၊ တစ္ခုခု တေယာက္ေယာက္ တခ်ိန္ခ်ိန္ တစ္ေနရာရာဆိုတာ ပညတ္ပါ။ စားခ်င္ရင္ စားခ်င္စိတ္ကိုစြန္႔၊ မစားနဲ႔ေျပာတာမဟုတ္ဘူး၊ စြန္႔ခိုင္းတာ၊ ထိုနည္းတူ လုပ္ခ်င္၊ သြားခ်င္၊ အရာရာမလုပ္နဲ႔ ေျပာတာမဟုတ္ဘူး၊ စြန္႔ၿပီးမွလုပ္ဖုိ႔ေျပာတာ၊ မစြန္႔ရဲရင္ သစၥာ(၄)ပါးႏွင့္ အလြဲႀကီးလြဲမယ္၊ ဘယ္ ဘုရားလက္ထက္ေရာက္ေရာက္ ဒီတရားဘဲေဟာမွာဘဲ၊ စြန္႔လႊတ္တတ္တဲ့ပညာက်င့္ယူပါ။ အလွဴခံတတ္တာ လက္ခံတတ္တာသာတတ္ရင္ စြန္႔လႊတ္မႈအလုပ္မတတ္ေတာ့ စြန္႔လႊတ္တဲ့အလုပ္မ်ားမ်ားလုပ္ရင္ လကၡံတဲ့အလုပ္ နဲနဲသြားမယ္။
§ နိဗၺာန္တည္းဟူေသာ ဟုိမွာဘက္ကမ္းကိုသြားဘို႔အတြက္ မဂၢင္ဟူေသာေလွကို အသံုးျပဳရသလို ဒီတရား အလုပ္က ေလွနဲ႔တူပါတယ္။ ေလွေပၚကမဆင္းရင္ ဟုိဘက္ကမ္းမေရာက္ဘူး၊ နိဗၺာန္ေသာင္ကမ္း မေရာက္ဘူး၊ ေလွကိုစြန္႔ လိုက္ေတာ့မွ ဟုိဘက္ကမ္းေရာက္မယ္၊ မဂၢင္လုပ္ငန္းအစစ္မဟုတ္ေသာ သမုဒယလမ္းေတြကို စြန္႔လႊတ္႐ံုနဲ႔ နိဗၺာန္ မရပါဘူး၊ တရားျပသူကို ဆရာအျဖစ္လက္ခံက်င့္သံုးၿပီး ေနာက္ဆရာအျဖစ္စြန္႔ၿပီး ကိုယ္တုိင္က်င့္သံုးမွ မဂၢင္လမ္း (တရား)အစစ္ကုိ သိသြားမွာပါ။ ဒီတရားနာၿပီး ဒီတရားမွာဘဲ လမ္းဆံုးေနတာ၊ ဒီတရားကို စြဲကိုင္ထားလို႔ ဒီတရားကို နာၿပီး ဒီတရားကိုစြန္႔လႊတ္ၿပီး ကုိယ္တုိင္က်င့္သံုးမွ ကုိယ္တုိင္ရမယ္။ မစြန္႔သေရြ႕ေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွလမ္းမဆံုးဘူး။
§ ကိေလသာကိုစကား(ဘာသာစကား)ေတြနဲ႔ သတ္လို႔မရပါဘူး။ ဥပမာ (အနိစၥ-ဒုကၡ-အနတၱ)လို႔ ရြတ္ေန႐ံုနဲ႔ ကိေလ သာမေသပါဘူး၊ တရားအလုပ္ဆိုတာ အတၱစိတ္ကို အနတၱစိတ္ျဖစ္ေအာင္လုပ္တာပဲ။ အတၱိစိတ္ဆိုတာ ဆင္းရဲ ပါတယ္။ (အနတၱစိတ္ဆုိတာ ခ်မး္သာပါတယ္) အတၱစိတ္ကုိ စြန္႔လႊတ္ၿပီး အနတၱစိတ္ျဖစ္ေအာင္လုပ္ပါ။ စီးပြားေရး သမားက ေငြေၾကးလိုသလို ႏိုင္ငံေရးသမားက ရာထူးအာဏာလုိတယ္။ အလုပ္သမားက အလုပ္လိုသလို အတၱစိတ္ ဟာလည္း တခု တေယာက္ တခ်ိန္ခ်ိန္ တေနရာရာဆိုတဲ့ သတ္မွတ္ခ်က္ေတြ အၿမဲတမ္းလိုပါတယ္။
§ စိတ္မွာ အနတၱစိတ္ဆိုတာ မူလထဲက ရွိၿပီးသား(မသိၾကလို႔) ဘုရားေနာက္ဆံုးေျပာသြားတာက သခၤါရတရားဘဲ ရွိတယ္။ အခ်ည္းအႏွီးဘဲရွိတယ္။ ျဖစ္႐ံုေလးဘဲ တစ္ခု-တစ္ေယာက္-တခ်ိန္-တေနရာရာ မဟုတ္တာဘဲ ျဖစ္တယ္လို႔ ေျပာသြားတယ္။ ငွက္ေတြပ်ံေနတာ ငါးေတြေရကူးေနတာ၊ အစြဲနဲ႔လုပ္ေနတာ ကိုယ္ကၽြမ္းက်င္တဲ့အလုပ္ ကုိယ္လုပ္ ေနတာ၊ ေလယာဥ္ပ်ံက ပ်က္က်မွာစိုးရိမ္ရသလို ငွက္ေတြမွာ သတိထားၿပီး ပ်ံသန္းရတယ္ဆိုတာ မရွိပါဘူး။ ငါး ေရကူးတယ္ဆိုတာလဲ ေရနစ္ေသမွာမပူရပါဘူး။ အစြဲနဲ႔လုပ္ေနတာပဲ ပစၥဳပၸါန္သိစိတ္ရဲ႕ သတိထားမႈမပါဘဲ အတြင္း စိတ္၊ အစြဲစိတ္ကလုပ္ေနတာ၊ ဒါကို ငါလုပ္ေနတယ္ဆုိၿပီး ခံစားေနတာပါ။ အတြင္းစိတ္ အစြဲစိတ္ မသိစိတ္ တို႔ကုိ လညး္ အစြဲျဖဳတ္ပါ စြန္႔လႊတ္ပါ။
§ စာဖတ္တာ စာလံုးေတြကို အသက္သြင္းတာ ႐ုပ္ရွင္ကာတြန္းဆုိလည္း အ႐ုပ္ေတြကို အသက္သြင္းတာ အသက္ ဆိုတာ ကိုယ့္ရဲ႕စိတ္ထဲမွာပဲရွိတာ၊ မိမိတို႔လည္း သက္ရွိဘဲ၊ လူေတြဟာ အရာရာတုိင္းကို အသက္၀င္လာေအာင္ ဖန္ဆင္းတတ္တဲ့ ပညာရွိတယ္။ မရွိတာအရွိလုပ္တဲ့အက်င့္စြန္႔ပါ။ ဥပမာ ကမာၻႀကီးသက္တမ္းဘယ္ေလာက္ရွိၿပီလဲ?
§ ပရမတ္ဆုိတာဘာလဲ? တဦးတေယာက္ တခ်ိန္ တစ္ေနရာမဟုတ္တာ ပရမတ္ပါ။ ပရမတ္ကို ဘာေပတံနဲ႔မွ တုိင္းလို႔ မရဘူး။ ၁ ခုလား? တသိန္းလား? ၁ ကုေဋလား? အကန္႔အသတ္နဲ႔တုိင္းလုိ႔မရဘူး။ သူ႕သေဘာနဲ႔သူ ျဖစ္႐ံုေလး ဖစ္ေနတာ ပရမတ္တရားပါပဲ။ ပစၥဳပၸါန္ကိုေတာင္ ပစၥဳပၸါန္လို႔မမွတ္နဲ႔ စိတ္ရဲ႕ထံုးတမ္းစဥ္လာကိုခ်ဳိးပါ။ ေရစံုမေမ်ာပါနဲ႔ သိတာဆုိ ဘာကိုမွ လက္မခံပါနဲ႔။ ကိေလသာက ပရမတ္ကို အစေဖ်ာက္ထားတာ၊ ပညတ္သေဘာခံစားတာ၊ သိတာ ေတြနဲ႔ခ်ည္းဘဲ ဖံုးကြယ္ထားတာ အဓိကနည္းလမ္းကေတာ့ဒါပါဘဲ ျပဳမူမႈေတြ ကိုစြန္႔လႊတ္ျခင္းအားျဖင့္ အတၱ စြမ္းအင္မွ အနတၱစြမ္းအင္ ေျပာင္းလဲေပးပါ။
§ မိမိရဲ႕စိတ္မွာ အနတၱဆိုတဲ့ ၿပီးျပည့္စံုတဲ့စိတ္ရွိၿပီးသားပါ။ ဘယ္သူ ဘယ္၀ါ ဘယ္ေနရာ ဘယ္အခ်ိန္ဆိုတာေတြ မလုိတဲ့ ၿပီးျပည့္စံုတဲ့ အနတၱစိတ္ဆိုတာ စိတ္ရွိၿပီးသား၊ အဲဒီစိတ္ကို ျဖစ္ေအာင္လုပ္ေပးတာ တရားအလုပ္ပါဘဲ စင္ၾကယ္တဲ့ ခႏၶာငါးပါးတရားစစ္စစ္ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ေပးတာ တရားအလုပ္ပါဘဲ၊ စင္ၾကယ္တဲ့ ခႏၶာငါးပါးတရား စစ္စစ္ျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားရပါမယ္။
§ မိုးေရဆုိတာ ေရေငြ႕ျပန္ၿပီး ေကာင္းကင္ထက္မွာ ေငြ႕ရည္ဖြဲ႕ၿပီး အေအးဓာတ္နဲ႔ ျပန္လည္ရြာသြန္းလိုက္တဲ့အတြက္ မုိးေရဆုိတာ သဘာ၀ကစင္ၾကယ္ၿပီးသားပါ။ လူေတြက မီးခုိးေတြထုတ္လုပ္ အဆိပ္ေငြ႕ေတြထုတ္ လုပ္တဲ့အတြက္ မိုးေရဟာ လူေတြရဲ႕ပေယာဂေၾကာင့္ မစင္မၾကယ္ျဖစ္ရပါတယ္။ မိုးေရနဲ႔သဘာ၀ပင္ကိုယ္မူလက စင္ၾကယ္ၿပီးသား ပါ။ ဘာနဲ႔မွ မေရာေႏွာရင္ မိုးေရက စင္ၾကယ္ၿပီးတဲ့ သဘာ၀ေရသန္႔စစ္စစ္ပါ။ လူေတြရဲ႕ ပေယာေၾကာင့္(သို႔) ျပဳလုပ္ မႈေၾကာင့္ မစင္မၾကယ္ျဖစ္ရတာပါ။ စိတ္ဆုိတဲ့ ခႏၶာငါးပါးဟာလည္း နဂိုမူလသဘာ၀က စင္ၾကယ္ၿပီးသားပါ။ သူ႕ဟာ နဲ႔သူ ျဖစ္႐ံုေလးျဖစ္ေနတာဘဲ။ လူေတြရဲ႕ ျပဳလုပ္မႈေၾကာင့္ စိတ္အလုပ္မ်ားေၾကာင့္ မစင္ၾကယ္ျဖစ္ရတာပါ။ ျပဳလုပ္မႈ ေတြကို စြန္႔လႊတ္လိုက္မယ္ဆုိရင္ မစင္ၾကယ္တဲ့စိတ္ေတြဟာ စင္ၾကယ္တဲ့စိတ္ေတြ ျပန္ျဖစ္သြားပါမယ္။ ဒီေတာ့ ျပဳလုပ္မႈေတြကို စြန္႔လႊတ္ပါ။
§ ျပဳလုပ္မႈေတြကို စြန္႔လႊတ္ထားၿပီး အဲဒီစြန္႔လႊတ္မႈကို ငါလုပ္ေနတာမဟုတ္၊ ျပန္ၿပီးစြန္႔လႊတ္ေပးပါ။ စြန္႔လႊတ္မႈကိုဘဲ ထပ္ၿပီးစြန္႔လႊတ္ပါ။ အဲဒီစြန္႔လႊတ္မႈကို ငါဘဲဆိုတဲ့စိတ္ကို ထပ္ၿပီးစြန္႔လႊတ္ပါ။ ျဖစ္႐ုံေလးဘဲ အၾကြင္းမဲ့စြန္႔လႊတ္ပါ။ က်ဴပင္ခုတ္ က်ဴငုတ္ပါမက်န္ေအာင္ စြန္႔လႊတ္ပါ။
§ ပစၥဳပန္အလုပ္ကိုေတာင္စြန္႔ရပါမယ္။ အတၱအလုပ္ကိုစြန္႔ခုိင္းတာပါ။ သိသိႀကီးနဲ႔ လုပ္တဲ့စိတ္အလုပ္ကို စြန္႔လႊတ္ၿပီး တဲ့အခါ ကိုယ္မသိဘဲ အစြဲစိတ္အတြင္းစိတ္နဲ႔ လုပ္တဲ့အလုပ္မ်ဳိးလဲ စြန္႔ရပါမယ္။
§ တငါငါနဲ႔ လုပ္တဲ့အလုပ္ေတြဟာ ဘယ္ေတာ့မွမဆုံးဘူး။ အကိုင္းခုတ္ အခက္ခုတ္ေနရင္ အၿမဲခုတ္ေနရမွာဘဲ။ တစ္ခု တစ္ေယာက္ တခ်ိန္ တေနရာကို စြန္႔လိုက္တာ အေၾကာင္းသတ္တာပါ။ စိတ္ဆုိတဲ့အစြဲျပဳတ္သြားရင္ သူ႔ဟာနဲ႔သူ ျဖစ္႐ံုေလးျဖစ္ေနတဲ့ စင္ၾကယ္တဲ့ အနတၱစိတ္ျဖစ္ပါတယ္း အဲဒီအခါမွာ ၀ိပႆနာဥာဏ္ျဖစ္လာတာပါဘဲ။ ၀ိပႆနာ ဥာဏ္ျဖစ္ပါမ်ားရင္ မဂ္ဥာဏ္ ဖိုလ္ဥာဏ္ျဖစ္လာတာပါ။
§ ဘာကိုမွ အားမကိုးတာ ကိုယ့္အားကိုယ္မကိုးတာ တရားအားကိုးတယ္ေခၚတယ္။ ပုတီးႀကီးစိတ္ေနမွ သီလေဆာက္ တည္ေနမွ ဥပုသ္ေစာင့္ေနမွ ရိပ္သာ၀င္ေနမွ ပညတ္ေတြကိုၾကည့္ေနမွဆိုလွ်င္ အလိမ္ခံရပါလိမ့္မယ္။ ဘာကိုမွ အား မကိုးတာ တရားအားကိုးတာျဖစ္ပါတယ္။
§ ကိုယ္နားလည္တယ္၊ ကုိယ္သိတယ္ဆိုတဲ့တရားကိုျဖဳတ္ပါ။ ကေလးတစ္ေယာက္ကို ၿငိမ္ၿငိမ္ေနလို႔ေျပာတာ ဘယ္လို ေနရမလဲဆို ဘယ္လိုမွမေနတာ ၿငိမ္ၿငိမ္ေနတာပဲ ျပဳလုပ္မႈစြန္႔လႊတ္တာ ၿငိမ္ၿငိမ္ေနတာဘဲ ဟိုလို ဒီလုိေနရင္ ၿငိမ္ၿငိမ္ ေနတာ မဟုတ္ဘူး။
§ ေပၚလာတာ ျဖစ္လာတာေတြကိုစြန္႔ပါ။ အားလံုးဘာမွမဟုတ္ဘူးမရွိဘူး သုညကဘဲဆုိတာထက္ ျဖစ္႐ံုေလးဘဲ အတၱ ကိုစြန္႔ရဲမွ အနတၱျဖစ္မယ္။ စိတ္ကိုအသံုးမျပဳနဲ႔ ဒါကထံုးတမ္းစဥ္လာခ်ဳိးတဲ့ ၀ိဇၨာတရားဘဲ၊ စိတ္ကုိ အသံုးျပဳေနတာ အ၀ိဇၨာ-သမုဒယစိတ္ဘဲ။
§ စြန္႔လႊတ္မႈကုိခ်န္မထားနဲ႔၊ အၾကြင္းမဲ့စြန္႔လႊတ္ပါ။ ဟုိေမွ်ာ္လင့္ ဒီေမွ်ာ္လင့္နဲ႔ မလုပ္နဲ႔၊ ထီထိုးတယ္ဆုိတာ ေမွ်ာ္လင့္ တာပဲ၊ ထီထိုးတာေပါက္ဘုိ႔မေသခ်ာပါဘူး။ တရားလုပ္တာ ေသခ်ာေပါက္ကုသိုလ္ကံေကာင္းလာမယ္။ ေမွ်ာ္လင့္တဲ့ အလုပ္ကို အနာဂတ္နဲ႔ အလုပ္မလုပ္နဲ႔၊ အဲဒါ ပစၥပၸန္အစြဲမျပဳတ္လို႔၊ ဆုိလိုတာ အတိတ္ ပစၥပၸန္ အနာဂတ္ သံုးခုလံုးနဲ႔ မပတ္သက္တဲ့ အနတၱစိတ္ သူ႕ဟာနဲ႔သူ ျဖစ္႐ံုေလးျဖစ္ေနတဲ့စိတ္ ျဖစ္ေအာင္ႀကိဳးစားပါ။
§ အနတၱဆိုတာ မသိမ္းပိုက္တာ မမီွခိုတာ ပင္ကိုယ္သဘာ၀ကိုက ျဖစ္႐ံုေလး အနတၱစိတ္နဲ႔ အေပးအယူလုပ္မွ အတၱ စိတ္ျပဳတ္မယ္။ ႐ုပ္ရွင္သ႐ုပ္ေဆာင္ေတြလို အၿပိဳင္အဆုိင္ သ႐ုပ္ေဆာင္ေနၾကေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွ သ႐ုပ္ေဆာင္လို႔ ဆံုးမွာမဟုတ္ေတာ့ဘူး။ ကိုယ့္ရဲ႕႐ုပ္ရည္အႏုပညာအားကိုးနဲ႔ ဘယ္လုိမွ တရားအားကိုးလို႔ရမွာမဟုတ္ဘူး။ တရား အားကိုးတယ္ဆုိတာ ကိုယ့္အားကိုယ္မကိုးတာ၊ ဆုိလုိတာက ကိုယ္ကိုင္ေနက် လက္နက္ကိုခ်တာ၊ စစ္တိုက္တဲ့အခါ လက္နက္ခ်သလို ကိုယ္တန္ဖိုထားတာကို စြန္႔တာ တရားလုပ္တာ။
§ စီးပြားေရးသမား ေငြအေၾကာင္းသိသလို ၀ပ္ေရွာဆရာ ကားအေၾကာင္းသိတယ္၊ ဆရာ၀န္က ေရာဂါ အေၾကာင္း ေဆးအေၾကာင္းသိသလို စိတ္ေစတသိက္႐ုပ္ဟာလည္း နိဗၺာန္အေၾကာင္း ေကာင္းေကာင္းသိတယ္။
§ တရားအားမထုတ္ဘဲ မတရားအားထုတ္တဲ့အခါ အညစ္အေၾကးစြန္းထင္းမႈကေတာ့ ရွိမွာေတာ့ ဓမၼတာပါဘဲ၊ ျပဳလုပ္တာမွန္သမွ် သိတာမွန္သမွ် မတရားခ်ည္းပါဘဲ၊ စြန္႔တာအားလံုးတရားဘဲ၊ ဒီတရား ငါသိေအာင္ ႀကိဳးစားမယ္ ဆုိတာဟာ ေယာဂီတုိ႔ရဲ႕ ထံုးတမ္းစဥ္လာအမွားပါ။ မစင္ၾကယ္တဲ့စိတ္က နိဗၺာန္အတုအေၾကာင္းဘဲသိပါမယ္။ နိဗၺာန္ အစစ္သိခ်င္ရင္ စင္ၾကယ္တဲ့စိတ္ရွိဘို႔လိုပါတယ္၊ လအစစ္ကိုၾကည့္ရင္ လကမာၻေပၚကိုသြားမွရပါမယ္။ ကမာၻေပၚက ၾကည့္လုိ႔ ျမင္မွာမဟုတ္ဘူး၊ ဒီလုိပဲ နိဗၺာန္အစစ္ျမင္ခ်င္ရင္ စင္ၾကယ္တဲ့စိတ္အျဖစ္ေရာက္ေအာင္ အရင္သြားရပါမယ္။ ငါ ငါ နဲ႔ သိေနတဲ့ ဒုကၡသစၥာဆုိတာ အတုႀကီးပါ။
§ ကံစြန္႔ရင္ ဥာဏ္ရတယ္ ကံဆုိတာ (ကာယကံ-၀စီကံ-မေနာကံ) ဥာဏ္ဆိုတာ ပရမတ္(အနတၱ)ကိုေျပာတာ၊ စိတ္ဟာအတၱ Soft ware ႏွင့္ အနတၱ Soft ware ဆုိၿပီးရွိတယ္၊ အတၱ(ပညတ္)ကိုစြန္႔ပါ။ စြန္႔ရဲတဲ့သတၱိရွိဘို႔ လိုပါတယ္။ ငါပုိင္မရွိလွ်င္ သူမ်ားပိုင္တာလဲမရွိေတာ့ အားလံုးအတူတူဘဲလို႔သိသြားမယ္။ ကိုယ့္သားသမီးအစြဲကို ျဖဳတ္လိုက္လွ်င္ တစ္ျခားလူ သားသမီးမ်ားဟာ ကုိယ့္သားသမီးျဖစ္သြားမယ္။ လုပ္လို႔လုပ္တတ္တာ မလုပ္ရင္ မလုပ္ တတ္ဘူး (Ex:အရက္) နားေထာင္ေနလို႔ ၾကားရတာ နားမေထာင္လွ်င္ မၾကားရဘူး။ စိတ္အစြဲကိုျဖဳတ္ခိုင္းတာ ဘာသာအယူ၀ါဒကိုျဖဳတ္ခိုင္းတာမဟုတ္။Dotekha thitsar /Sermon
ဒုကၡသစၥာ
- စိတ္ဟာ စိတ္ဘဲ သဘာဝဘဲ ဒုကၡသစၥာဆိုတာ သိေပးပါ။ ဘုရားေဟာအတိုင္းဆို အနိစၥ၊ ဒုကၡ၊ အနတၱ ခ်မ္းသာစိတ္၊ ဆင္းရဲစိတ္၊ ဘယ္စိတ္မဆို- ျဖစ္ၿပီး ပ်က္တာဘဲ - မျမဲဘူးဘယ္ေလာက္ သာယာတဲ့ အသံျဖစ္ျဖစ္- ျဖစ္ၿပီးပ်က္တာဘဲ သစၥာဆိုတဲ့ အမွန္တရားဆိုတာ ေပၚလာၿပီး ပ်က္သြားတယ္- ျဖစ္ၿပီးပ်က္တာဘဲ႐ွိတယ္။
- ေပၚလာတာ ဒုကၡသစၥာ၊ သိေနတာ မဂၢသစၥာ၊ မေဖာက္ျပန္ဘဲ ျမဲေနတာ နိေရာဓသစၥာ။ ငါျမင္တာ ငါၾကားတာမဟုတ္ ျဖစ္ၿပီးပ်က္သြားတာဘဲ၊ ပ်က္ၿပီးရင္ ေနာက္ဓမၼတစ္ခုက ေက်းျပဳၿပီး ျပန္ျဖစ္ ျပန္ပ်က္တယ္။
- ႀကီးတယ္ဆိုတာ ငယ္တာကို သိမ္းပိုက္ထားလို႔ ျပန္တယ္ဆိုတာ လာလို႔ျပန္တာ၊ မလာရင္ ျပန္စရာ မ႐ွိဘူး ဘဝဆိုၿပီး သိမ္းပိုက္ထားလို႔ ဘဝဆံုးရတာ၊ အရာရာ ကိုယ့္သတ္မွတ္ခ်က္နဲ႔ ကိုယ္ဒုကၡေရာက္ေနတာ ျဖစ္လာတဲ့စိတ္ကို လက္မခံနဲ႔ လက္ခံလိုက္ရင္ စိတ္နဲ႔ပတ္သက္တဲ့ အရာအားလံုး လက္ခံရတယ္၊ မိန္းမကို လက္ခံလိုက္တဲ့အတြက္ မိန္းမနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ ေဆြမ်ဳိးေတြ တစ္သီႀကီး အကုန္လက္ခံရတယ္။
- ကိုယ့္မွာ ႐ွိတဲ့စိတ္ကို တားဆီးတာ၊ သိေနတာ တရားလုပ္ေနတာဘဲ၊ တရားအားထုတ္တယ္ ဆိုတာ ဘာစိတ္မွ လက္မခံတာ။
- ၃၁ဘံုမွ ဘာကိုမွ အားကိုးလို႔မရ ဘုရားလည္းမကယ္ႏိုင္ တရားဘဲအားကိုးလို႔ရတယ္၊ ဘုရားေတာင္ ဒီတရားဘဲ အားကိုးတယ္။
- ေလာကမွာ ကိေလသာသမားမ်ား အခ်င္းခ်င္း ဟန္ေဆာင္ ေပါင္းသင္းၾကတာ၊ နတ္ျဗဟၼာျပည္ကို အားမစိုက္ဘဲ ေရာက္ခ်င္ေရာက္မယ္ နိဗၺာန္ကေတာ့ အားစိုက္မွေရာက္မယ္။
- လူေသေကာင္ အေသေကာင္က်ေတာ့ လူေတြ႐ြံေၾကာက္ၾကတယ္၊ မိမိခႏၶာမွာ တရစပ္ ေသေနတဲ့ အရာေတြျဖစ္ၿပီး ပ်က္ေနတဲ့ အသုဘတရားေတြၾကေတာ့ မေၾကာက္ဘူး မ႐ြံဘူး၊ ခင္တြယ္ေနၾကတယ္ အဲဒါ အဝိဇၨာလို႔ေခၚတယ္(အမွန္မသိျခင္း)
- တဏွာက ေကာင္းေကာင္းဆိုးဆိုး ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ျမတ္ႏိုးေနတာ တရားမ႐ွိရင္ မတရားအမ်ား ႀကီးျဖစ္မယ္ ယာယီမွန္တာ စဲြလန္းမေနနဲ႔ ေရာဂါမေပ်ာက္ခင္ ေရာဂါဆုိတာ မွန္တယ္ လူႀကီးမျဖစ္ခင္ လူငယ္ဆိုတာမွန္တယ္ အခ်ိန္ကာလ တစ္ခုအထိေတာ့ မွန္တယ္ သစၥာမဆိုက္ဘူး။
- ျမင္လွ်င္ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟ၊ မျဖစ္ေစနဲ႔ ျမင္လွ်င္၊ ၾကားလွ်င္၊ နာလွ်င္၊ ထိလွ်င္ မျမင္သလို၊ မၾကားသလို၊ မထိသလိုေန၊ ကိုယ့္အတြက္ အဆင္းရဲဆံုးဟာ ကိုယ့္ခႏၶာဘဲ၊ ငါမဟုတ္သလိုစား၊ ၾကည့္၊ သြား၊ ေန- ဆက္ဆံတတ္လွ်င္ ကိစၥၿပီးၿပီ ငါမ႐ွိတာကို အ႐ွိလုပ္ၿပီး မွားေနၾကတာ တကယ္႐ွိတဲ့ သေဘာက ဒုကၡသစၥာပဲ။
- ဘုရားက အရာရာဥာဏ္နဲ႔လုပ္တယ္ ကံနဲ႔လုပ္ရင္ မၿပီးဆံုးဘူး ျဖစ္/ပ်က္ဘဲ၊ မျမင္လွ်င္ အေၾကာင္းတိုက္ဆိုင္လို႔ ျမင္တာ၊ ႐ုပ္ေဝဒနာလို႔ မွတ္ပါ၊ အာ႐ံုႏွင့္ စိတ္ဆံုလွ်င္ တဏွာ မျဖစ္ဖို႔ အေရးႀကီးတယ္။
- ခႏၶာဟာ ဓါတ္ႀကီးေလးပါးႏွင့္ ဖဲြ႕စည္းထားတဲ့အတြက္ သစ္ပင္လို ေရ၊ ေလ၊ တစ္ခုခုျဖတ္လိုက္ ရင္ ေသၿပီပဲ၊ မွီခိုေနရတာပဲ၊ ကံ၊ စိတ္၊ ဥတု၊ အဟာရလဲ မျမဲဘူး ျဖစ္ၿပီး ပ်က္တာပဲ။
- ကာမေမထံုနဲ႔ စားတဲ့အရသာေလာက္ေတာ့ တိရိစာၦန္မ်ားလဲ ခံစားတတ္တာပဲ ႐ုပ္နာမ္အေပၚ စိတ္မကုန္ၾကလို႔ ၃၁ဘံုက မတက္ႏိုင္ၾကတာ၊ အာ႐ံုတူတာ စိတ္ဝင္စားၾကတယ္၊ ေခြးေခြးျခင္း၊ ေၾကာင္ေၾကာင္ျခင္း၊ လူလူျခင္း စိတ္ဝင္စားၾကတယ္။
- ကိုယ္နဲ႔မ်ားမ်ား သက္ဆုိင္ေလ မ်ားမ်ားဒုကၡေရာက္ေလပဲ၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ဂ႐ုမစိုက္လွ်င္ သူမ်ားကိုယ့္ကို ဂ႐ုမစိုက္လဲ ျပႆနာမဟုတ္၊ ျပႆနာမ႐ွိဘူး ကိုယ္ျဖစ္ခ်င္တာ မရသူျဖစ္ခ်င္ တာမရ သူျဖစ္ခ်င္တာ ျဖစ္ေနတာ အနတၱ။
- စိတ္အသစ္(သဘာဝစိတ္)ကို အစားထိုးၿပီး သံုးၾကည့္ပါ စိတ္ဟာျဖစ္႐ံုေလးလို႔ ယံုၾကည္ေပးပါ၊ တစ္ဦးတစ္ေယာက္ တစ္ခ်ိန္ တစ္ေနရာ တခုခု မဟုတ္လို႔ ယံုၾကည္ေပးပါ၊ တကယ္ဟုတ္တာ စိတ္ေစသသိက္ ႐ုပ္၊ ခႏၶာ ၅ပါး သဘာဝစိတ္လို႔ေခၚတယ္ ျဖစ္႐ံုေလးပဲ ဒုကၡသစၥာပဲ။ သေဘာ ေလးသက္သက္ပဲ တစ္ခု၊ တစ္ေယာက္၊ တစ္ခ်ိန္၊ တစ္ေနရာ၊ မဟုတ္ေတာ့ ဘာမွျဖစ္စရာမလို ဘူး တစ္ခုခုဆုိရင္ အသစ္ဆိုရင္ ေဟာင္းသြားဦးမယ္ စိတ္မခ်ရဘူး တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္ Sometime ဆုိ ရင္ အဆံုးတစ္ေန႔ေရာက္ဦးမွာ တစ္ေယာက္ေယာက္ဆိုလွ်င္ အဆံုးတစ္ေန႔ ပ်က္စီးမႈ လမ္း ဆံုးဦးမွာ။
- ကိုယ့္ရဲ႕ အယူမွား အသိမွားေတြကို စြန္႔လႊတ္လို႔ ဘုရားျဖစ္သြားတာ ဘုရားအျဖစ္ ပို႔ေဆာင္ႏိုင္ တဲ့ သဘာဝစိတ္ဟာ က်န္တဲ့သူေတြအတြက္ကေတာ့ ကိုယ့္အလိုေလာက္ေတာ့ မျဖစ္ႏိုင္စရာ မ႐ွိဘူး၊ ေမြးျမဴေရးစိတ္ ဖန္တီးထားတဲ့ စိတ္ေတြကို စြန္႔လႊတ္ပါ သဘာဝစိတ္ကို လကၡံက်င့္သံုး ပါ ကိေလသာဆိုတာ ပန္းတိုင္မ႐ွိဘူး မဆံုးတဲ့လမ္း မၿပီးတဲ့အလုပ္ နိဗၺာန္က ပန္းတိုင္႐ွိတယ္။
- စားတဲ့စိတ္(မ႐ွိဘူး)၂လို႔သိမွတ္ စားရင္းနဲ႔ နိဗၺာန္ရႏိုင္တယ္ စားသာစားပါ ေနာက္က တဏွာမ လိုက္နဲ႔ ျဖစ္/ပ်က္ပဲ႐ႈပါ ၾကည့္ခ်င္ၾကည့္ စိတ္ထဲမထဲ့နဲ႔ တဏွာနဲ႔မစားနဲ႔ စားတဲ့စိတ္မွာ ဓမၼက လိုရင္းပဲ အဟာရက လိုရင္းလား အဟာရေၾကာင့္ ျဖစ္တဲ့ဓမၼက လိုရင္းလား ခဲြျခားသိပါ။
- ၃၁ဘံုခ်မ္းသာဆိုတာ အထင္ခ်မ္းသာျဖစ္တယ္ ဝိပႆနာက ဥာဏ္ခ်မ္းသာျဖစ္တယ္ ၃၁ဘံုမွာ ဟိုလူ အထင္ႀကီး ဒီလူအထင္ႀကီး ဒီလူအားက်နဲ႔ ကိုယ္စိတ္ခ်မ္းသာမဟုတ္ အမ်ားအထင္ ႀကီးခံရေအာင္လုပ္ေနတာ ကိုယ့္ကိုအားက်ခံရဖို႔ သူမ်ားအထင္နဲ႔ ကိုယ့္ဘဝတည္ ေဆာက္ၾက တယ္ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟ ကပို႔တဲ့ အပါယ္၄ပါးမွာ ခႏၶာနဲ႔ဆပ္ရတယ္ ဆိုတာမသိၾကလို႔ပါ၊ ေလာကီေရးဆိုတာ (ေလာဘ- ေဒါသ- ေမာဟ)ခိုင္းတာ လုပ္ေနတာ တရားအားထုတ္တယ္ဆို ဘုရားခိုင္းတာလုပ္ေနတာ ဘုရားကို တရားနဲ႔ ပူေဇာ္တာ ဝိႆနာပဲ။
- ခ်ီးက်ဴးခံရတာကို သာယာမိရင္ ကိုယ့္ရဲ႕စိတ္ပ်က္စီးသြားတာဘဲ ကဲ့ရဲ႕ခံရတာကို စိတ္ဆိုးမိရင္ လည္း ဒီလိုလဲ ခ်ီးက်ဴးတာျဖစ္ျဖစ္ ကဲ့ရဲ႕ျဖစ္ျဖစ္ (မ႐ွိဘူး၊ မ႐ွိဘူး)လို႔မွတ္ပါ (သို႔) ႐ုပ္႐ွင္႐ိုက္ သလို တကယ္မ႐ိုက္သလို တကယ္မဟုတ္ဘူးဆိုၿပီး စိတ္ထဲမွာ ဟန္ေဆာင္ပါ မသိခ်င္ဟန္ ေဆာင္ပါ လကၡ့ၿပီး ခံစားေနရင္ စိတ္ပ်က္စီးၿပီ၊ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ျဖစ္ပ်က္ဆိုတဲ့ ဓမၼဘဲ(ဘာမွမဟုတ္ ဘူး)၂ သိေပးပါ ဗလာပဲ သံုညပဲ ႏွလံုးသြင္းပါ စိတ္ဆိုတာ တစ္ခုထဲ ျဖစ္တယ္ ၂ခုၿပိဳင္တူ မျဖစ္ဘူး၊ ဘာမွ မဟုတ္ဘူးဆိုရင္ ဘာမွမဟုတ္ဘူးပဲ။
- အေကာင္းစစ္မဟုတ္တဲ့အတြက္ ဘာကိုပဲ လကၡံေက်နပ္နပ္မၾကာခင္ မတင္းတိမ္ေတာ့ဘဲ အျခားလိုခ်င္ေတာင့္တမႈကို ႀကိဳးစားျပန္တယ္ ေလာကုတၱရာခ်မ္းသာကို ခံစားၿပီးလွ်င္ က်န္တာ ဘာမွ မမွီခိုရတဲ့အတြက္ အျမဲတမ္းခ်မ္းသာေနတယ္ တရားနဲ႔ အရသာမခံစားဘူးလွ်င္ ကာမ ဂုဏ္အာ႐ံုကို ခင္တြယ္ေနမယ္ ဒါြရ၆ေပါက္မွ ၁ေပါက္ေပါက္မွ စဲြလန္းမႈ အျမဲတမ္းသံသရာတစ္ ေလွ်ာက္လံုး ခံစားေနရၿပီး ေလာဘ ေဒါသ ေမာဟနဲ႔ ေက်နပ္သာယာေနတာပဲ ကိုယ္ရဲ႕စိတ္ကို ကိုယ္ေက်နပ္သာယာေနတာပဲ ကိုယ့္ရဲ႕စိတ္ကို ကိုယ္လွည့္စားၿပီး ေကာင္းတယ္ ထင္ေနတာ။
- ဘာေပၚေပၚ(မ႐ွိဘူး)၂ ႏွလံုးသြင္းရင္ တကယ္မ႐ွိတာ သိသြားရင္ တရားျဖစ္ၿပီ ႐ုပ္နာမ္သုံညတ လို႔ ေခၚတယ္ မ႐ွိဘူးဆိုမွေတာ့ ဘာကိုစဲြလမ္းတပ္မက္ ေနရေတာ့မလဲ ႐ွိတယ္ထင္ေနလို႔ စဲြလမ္းမႈတဏွာ မဆံုးႏိုင္တာေပါ့။
- ႐ုပ္နာမ္ဟာ ဓာတ္သေဘာပဲ၊ ဓာတ္ကို ဒာတ္မွန္း မသိရင္ ကံျဖစ္သြားၿပီ ငါ သူတပါးေယာကၤ်ား မိန္းမ အားလံုး ဓာတ္ေတြပဲ၊ ဓာတ္ႀကီးေလးပါးနဲ႔ ဖြဲ႕စည္းထားတယ္။ ဓာတ္အခ်င္းခ်င္းလည္း မတည့္ဘူး ပထ၀ီ+အာေပါ ႏွင့္ ေတေဇာ+၀ါေရာ အုပ္စုႏွစ္ခု မတဲ့ဘူး ဘယ္သူမွ မဖ်က္လည္း သူတို႔အခ်င္းခ်င္း ဓာတ္သေဘာ တိုက္ခုိက္ၿပီး ပ်က္သြားရတာပဲ ဒါေၾကာင့္ ေနာက္ဆံုးတုိက္ရင္း ကြ်ဲႏွစ္ေကာင္ၾကားက ေျမစာပင္လို လူေသသြားရတာပဲ။
- ျပဳလုပ္တာ သခၤါရ ဆိုတာ နားလည္ရ အခက္ခဲဆံုးပဲ (အနိစၥ၊ ဒုကၡ၊ အနတၱ) လုပ္လုိ႔ျဖစ္တာ တန္ဖုိးမထားနဲ႔ အလုပ္စြဲ (အတၱစိတ္) ျဖဳတ္ပါ ပင္ကုိယ္သဘာ၀ေလး ျဖစ္႐ံုေလး ျဖစ္ေနတာကို ရပ္တန္႔တယ္ မရွိဘူး (အနတၱစိတ္) စြန္႔လႊတ္ရဲမွ တရားကို တစုိက္မတ္မတ္ လုပ္လိုရတယ္ အေၾကာင္းအရာ တစ္ခုစိတ္ထဲမ၀င္ခင္ ဘာမွဒုကၡမေပးဘူး စိတ္ထဲ ၀င္လာမွပဲ ဒုကၡေပးတာ အျပင္မွာ ဘာျဖစ္ျဖစ္ ေသေသရွင္ရွင္ မသာႀကီး ျဖစ္ျဖစ္ စိတ္ထဲမ၀င္ရင္ စိတ္မျဖစ္ရင္ ဒုကၡမေပး ခ်မ္းသာတယ္ တရားအားထုတ္တယ္ဆုိတာ ဘာစိတ္မွ လက္မခံတာ ေမြးျမဴေရးစိတ္ မျဖစ္ေအာင္ လုပ္တာ။
- စိတ္မ်ားတာ ကိစၥမရွိ စိတ္တစ္ခုခု စြဲေနတာက ျပႆနာ ကိုုယ့္ရဲ႕စိတ္က ကိုယ့္ရဲ႕ရန္သူပဲ ဥာဏ္ျဖစ္မွာကို စိတ္က တားဆီးကန္႔ကြက္ေနတာပဲ တရားအားထုတ္တဲ့ အခ်ိန္မွာ ႏွလံုးသားမွာ စစ္ပြဲျဖစ္ေနတာ ပညတ္ကို ယံုၾကည္လိုက္ ပရမတ္ကို ယံုၾကည္လုိက္နဲ႔ အားသာတဲ့စိတ္က အႏုိင္ရတယ္။
- စိတ္ကိုျဖစ္ခြင့္ မေပးနဲ႔ အနတၱဆိုတဲ့ သဘာ၀စိတ္ကိုပဲ ျဖစ္ေနပါေစ ျဖစ္႐ံုေလးဆို ျဖစ္႐ံုေလးပဲ သူမ်ား သိသလို ကိုယ္သိေနတာ စိတ္ကို (copy) ကူးေနတာ ပုဂၢိဳလ္စြဲ မျဖဳတ္ရင္ တရားအား ထုတ္တာ အလကားပဲ။
Tuesday, January 26, 2010
Chinese cemetery festival /2008
Chinese cemetery festival
We show our respect to our passed away ancestors by praying their tombs in North Okkalar Cemetery in March. Annually, the Chinese Cemetery Festival is hold for 20 days from March 24th to April 14th. On March 29th 2008, all participants were taking part in cleaning the tomb areas. We glued colourful papers on our ancestors’ tombs, as a way of building roofs for the tombs. When we prayed, we offered candles, incents, 3 cups of coffee and some food. After that we burned some gold and silver papers next to the tombs because we believe that by burning of those, our ancestors will get gold, silver, money, clothing, and so on.
Monday, January 25, 2010
Friday, January 22, 2010
Subscribe to:
Posts (Atom)